Spośród nicieni żerujących w korzeniach roślin poważne zagrożenie dla truskawek stanowi zarówno guzak północny (Meloidogyne hapla), jak i korzeniaki (Pratylenchus spp.). Korzeniaki ściśle współpracują z Verticillium dahliae. Jeśli w glebie nicienie te występują w zbyt licznej populacji, będziemy zmagać się w tej uprawie z werticiliozą. Dlatego przed założeniem plantacji należy wykonać analizy obecności obu tych agrofagów w glebie.
Lokalnie notowane są problemy z długaczami (Longidorus spp.) lub krępakami (Trichorodus spp.).
W przypadku uprawy truskawki istotne jest występowanie nie tylko nicieni glebowych zasiedlających korzenie, lecz także nicieni żerujących na nadziemnych częściach roślin. Niszczyk zjadliwy (Ditylenchus dipsaci) żeruje wewnątrz tkanek. Dolne liście opanowanych roślin zasychają, a wyżej położone są zdeformowane i skarłowaciałe. Deformacji ulegają także kwiaty i owoce porażonych roślin.
Nie mniejsze szkody potrafią wyrządzać także węgorki (Aphelenchoides spp.). Największe znaczenie ma węgorek truskawkowiec (A. fragariae) oraz węgorek chryzantemowiec (A. ritzemabosi). Oba gatunki żerują podobnie, rozrywając komórki miękiszowe liści, a objawy występowania niszczyka i węgorków są bardzo podobne. Węgorek chryzantemowiec wykazuje również współdziałanie z niektórymi bakteriami i grzybami. Razem z bakterią Corynebacterium fascians powoduje tzw. kalafiorowatość truskawki.
