Rośliny zielarskie, jednoroczne jak i wieloletnie, bywają uszkadzane przez węgorka chryzantemowca (Aphelenchoides ritzemabosi). Uszkodzenia powodowane przez ten gatunek można obserwować na szałwiach, miętach, bazylii, jeżówkach, malwie, melisie, ale także nagietku, krwawniku czy tojadach. Na liściach pojawiają się przebarwienia ograniczone nerwami liści, które z czasem powiększają się i zasychają.  Zamieranie liści zwykle zaczyna się od dolnych partii.

Korzenie roślin zielarskich uprawianych w polu zasiedlane są przez guzaki (Meloidogyne spp.) lub korzeniaki (Pratylenchus spp.), a także uszkadzane przez wiele gatunków  nicieni żerujących jako ektopasożyty. W przypadku większości upraw roślin zielarskich, gdzie pozyskiwane są części nadziemne, zwykle objawy nie są właściwie identyfikowane. Placowe zahamowanie wzrostu roślin, skłonność do więdnięcia w upalne dni, większa wrażliwość na infekcje przez patogeny – to objawy, które powinny skłonić nas do wykonania analizy obecności występowania nicieni w glebie.