W uprawie pomidorów i papryki najczęściej i najwięcej szkód notowanych jest z powodu żerowania guzaka północnego (M. hapla). Nicień ten odpowiedzialny jest za tzw. południowe więdnięcie roślin. Jego obecność w uprawie poważnie zwiększa porażenie roślin przez Fusarium spp. (fuzaryjne więdnięcie roślin), ale także inne choroby odglebowe, w tym Phytophthora spp. (fytoftoroza). Jeśli w glebie i w korzeniach roślin są obecne guzaki, zwalczanie objawów chorobowych jedynie fungicydami nie przyniesie rezultatu.
W uprawach pod osłonami, gdzie corocznie papryka czy pomidor są uprawiane w gruncie, badanie gleby i roślin pod kątem wystąpienia kompleksu chorobowego z udziałem nicieni jest niezbędne, aby wprowadzić skuteczną ochronę roślin.

Spośród nicieni żerujących w korzeniach roślin poważne zagrożenie stanowić mogą także korzeniaki (Pratylenchus spp.), w szczególności korzeniak szkodliwy (P. penetrans). Korzeniaki ściśle współpracują z Verticillium dahliae. Jeśli w glebie nicienie te występują w zbyt licznej populacji, możemy zmagać się zarówno z placowym słabszym wzrostem roślin, jak i z werticiliozą. Dlatego widząc objawy ograniczenia wzrostu i/lub więdnięcia wskazujące na Verticillium spp., należy wykonać analizy gleby zarówno na obecność patogenu, jak i nicieni.

Mało osób zdaje sobie sprawę z tego, że pomidor  i papryka to ta sama rodzina co ziemniak. W związku z tym, żerować na nich będą podobne nicienie, także nicienie osiadłe tworzące cysty – mątwiki. W przypadku tych roślin, zagrożeniem są gatunki z rodzaju Globodera (G. rostochiensis i G. pallida). Nicienie te poważnie osłabią wzrost roślin, a na korzeniach w sezonie można będzie dojrzeć białe lub żółte okrągłe samice, wielkości ok. 0,5 mm.