Jednym z podstawowych gatunków nicieni zagrażających uprawom buraków jest mątwik burakowy (Heterodera schachtii). Nicień, ten żerując na korzeniach, powoduje powstawanie tzw. komórek olbrzymich, do których spływają substancje odżywcze. W efekcie rośliny dostarczają substancji odżywczych nicieniom, same cierpiąc z niedoboru składników. Reakcją obronną rośliny jest tworzenie masy korzeni bocznych, powstaje tzw. broda korzeniowa.

Gdy na polu często wracamy do uprawy buraków i/lub prowadzimy uprawę warzyw kapustnych lub rzepaku – warto wykonać analizy gleby i sprawdzić, czy nie odnotujemy strat plonu wynikających z żerowania tego gatunku nicienia.

Lokalnie mogą się pojawiać problemy z niszczykiem zjadliwym (Ditylenchus dipsaci). Nicienie tego gatunku atakują zarówno liście jak i korzeń spichrzowy. Do największych strat dochodzi, gdy nicienie zaatakują siewki. Jednym z objawów jest tworzenie przez roślinę kilku koron liściowych o zniekształconych – wydłużonych listkach.

Na korzeniu spichrzowym objawy pojawiają się dopiero w drugiej połowie sezonu, w postaci chropowatości skórki, skorkowaceń bądź zrakowaceń.

W uprawie buraków, w tym buraczka ćwikłowego, buraka czerwonego obniżenie ilości plonu niekiedy wynika z żerowania guzaków – nie tylko guzaka północnego (Meloidogyne hapla), bo na buraku cukrowym wykrywa się niekiedy M. naasi (także w Polsce). W wyroślach na korzeniach żerują osiadłe samice, ogładzając rośliny i prowadząc do obniżenia ilości plonu. Nie należy lekceważyć tych szkodników, gdyż prowadzą w tej uprawie do strat 10-20% plonu.