Sztandarowymi szkodnikami w uprawie ziemniaka są mątwiki - pasożyty osiadłe tworzące cysty. W kraju producenci zmagają się przede wszystkim z mątwikiem ziemniaczanym (Globodera rostochiensis), choć sporadycznie może występować także mątwik agresywny (G. pallida). Mątwiki, podobnie jak guzaki, biorą udział w kompleksach chorobowych. Przyczyniają się do nasilenia objawów fuzariozy, fytoftorozy i ryzoktoniozy.

W glebach wykorzystywanych rolniczo powszechnie występuje guzak północy (M. hapla). Często producenci ziemniaka lekceważą, bo nie widzą uszkodzeń bulw ziemniaka. Jednak obecność tego nicienia w korzeniach roślin utrudnia przewodzenie wody i składników odżywczych, co wpływa na ilość i jakość plonu. Wykrycie wiosną 150 larw inwazyjnych w 100 ml gleby skorelowane jest z około 20% spadkiem plonu.

Ważną w uprawie ziemniaka grupą nicieni są korzeniaki (Pratylenchus sp.). Mogą one całkowicie wnikać do korzeni i żerować w ich wnętrzu. W uprawie ziemniaka straty plonów notowane są w przypadku żerowania korzeniaka szkodliwego (P. penetrans) i pospolitego (P. neglectus). Korzeniaki silnie współpracują z grzybami z rodzaju Verticillium. W kompleksie chorobowym z werticiliozą obniżenie ilości i jakości plonu powoduje już obecność nawet kilkunastu osobników.

W uprawie ziemniaka duże straty plonów mogą powodować niszczyki – niszczyk zjadliwy (Ditylenchus dipsaci) i niszczyk ziemniaczak (D. destructor). Na porażonych bulwach widoczne jest zapadanie tkanki i wtórne procesy gnilne. Zagrożenie stanowi już wykrycie chociażby kilku osobników w glebie. Niszczyki najczęściej wprowadzane są na pole wraz z porażonym materiałem. Dlatego w razie wątpliwości, warto wykonać analizy sadzeniaków pod kątem ich występowania.

Istotną grupą w uprawie ziemniaków są także krępaki – nicienie z rodzaju Trichodorus i Paratrichodorus. Nicienie te powodują zamieranie i deformacje systemu korzeniowego. Oprócz szkodliwości związanej z samym żerowaniem, istotniejszym chyba aspektem jest przenoszenie wirusa nekrotycznej kędzierzawki tytoniu (TRV), sprawcy czopowatości bulw ziemniaków i pstrej plamistości pędów i liści.
W przypadku uprawy odmian wrażliwych na TRV konieczne jest wykonanie wczesną wiosną badań dotyczących określenia zagrożenia ze strony krępaków, które mogą doprowadzić do 100% porażenia bulw przez TRV.